Ο Δεύτερος Άνθρωπος (Σωκράτης)

Ο Πρώτος Άνθρωπος, ο αντιδραστικός, δεν ζει πραγματικά. Αντιδρά. Δεν επιλέγει — εκρήγνυται ή υποτάσσεται. Οι σκέψεις του είναι έρμαιο ερεθισμάτων. Τα συναισθήματά του καθορίζονται από εξωτερικά γεγονότα. Οι πράξεις του είναι αναπαραγωγή προγραμμάτων.

Είναι το άθροισμα των εντυπώσεών του, των φόβων, των ρόλων που έμαθε να παίζει. Στην ουσία, δεν έχει εαυτό.
Ζει στον ύπνο — έναν ονειρικό ύπνο της ταύτισης με το πρόσκαιρο.

«Είσαι πολλοί. Δεν είσαι Εσύ.» (Πυθία)

Όταν αρχίζει να ακούει το «Γνώθι σαυτόν», κάτι ραγίζει.
Ο Πρώτος Άνθρωπος κοιτά στον καθρέφτη της εσωτερικής παρατήρησης και δεν βλέπει τίποτα σταθερό. Μόνο ρόλους, ανάγκες, μάσκες, μηχανικά μοτίβα.

Αυτή η στιγμή είναι τρομακτική αλλά και ιερή:

Αναγνωρίζει ότι δεν είναι Αυτός που νόμιζε…

…Είναι η αρχή της Μεταστροφής. Ο Σωκράτης δεν είπε: “Γίνε κάτι άλλο”, αλλά “Γνώρισε τι είσαι”. Γιατί μέσα από την αναγνώριση του πλαστού, γεννιέται η ενατενιση της Αλήθειας…

Ο Δεύτερος Άνθρωπος γεννιέται όχι όταν έχει φτάσει στην τελείωση, αλλά όταν έχει πάρει την Εσωτερική Απόφαση να γίνει Παρών.

Δεν είναι χωρίς πάθη — αλλά παρατηρεί τα πάθη του.

Δεν είναι χωρίς σκέψεις — αλλά διαχωρίζεται από αυτές.

Δεν ταυτίζεται με τα συναισθήματά του, τα βλέπει σαν περαστικά σύννεφα στο ουρανό της ύπαρξής του.

Ο Δεύτερος Άνθρωπος είναι ο Μαθητής της Αλήθειας, εκείνος που αναλαμβάνει την ευθύνη του Είναι του.

Δεν ζει αντιδραστικά. Ζει με Πρόθεση.

Η δράση του δεν είναι αντανακλαστική, αλλά απόφαση που βγαίνει από το Κέντρο της Ύπαρξής του.
Εκεί που πριν υπήρχε αντανακλαστικό θυμού, τώρα γεννιέται επιλογή σιωπής ή κατανόησης.
Εκεί που πριν υπήρχε επιθυμία επιβολής, τώρα γεννιέται η δύναμη της εσωτερικής συγκράτησης.

Ο Δεύτερος Άνθρωπος είναι ένα σταθερό εσωτερικό σημείο μέσα στην ταραχή του κόσμου. Μπορεί να πονά, να αμφιβάλλει, να κουράζεται, αλλά δεν επιστρέφει ποτέ στον ύπνο.

Το «Γνώθι σαυτόν» του Σωκράτη δεν είναι συμβουλή. Είναι Εντολή Εσωτερικής Μύησης.
Δεν σημαίνει «μάθε ποιο είναι το όνομά σου, η προσωπική σου ιστορια ή το ζώδιό σου».
Σημαίνει:
Κοίτα στο βάθος. Δες τι δεν είσαι… για να αναδυθει τελικα μεσα απο την αυτοεπιγνωση αυτο που αληθινα εισαι…

Το «Γνώθι σαυτόν» ειναι ο καταλυτης: διαλύει τον Πρώτο Άνθρωπο και γεννά την καρδιά του Δευτέρου.

Η πορεία αυτή δεν είναι γραμμική. Ο Πρώτος Άνθρωπος παραμένει. Θα επανέρχεται, θα κραυγάζει, θα αντιδρά.

Αλλά ο Δεύτερος Άνθρωπος είναι εκείνος που θυμάται.

Θυμάται το φως του Είναι.
Θυμάται την Εσωτερική του Απόφαση.
Θυμάται ότι γεννήθηκε για κάτι ανώτερο από την αναπαραγωγή ενστίκτων.

Και όσο παρατηρεί, όσο δεν ταυτίζεται, μεγαλώνει…
…με τον τροπο αυτό αρχίζει η Γέννηση του Τρίτου Ανθρώπου, εκείνου που δεν υπηρετεί πια ούτε τις αντιδράσεις ούτε τις προσπάθειες ελέγχου, αλλά ζει σύμφωνα με τον Εσωτερικό Λόγο.

Διονυσία