Ο Πρώτος Άνθρωπος

Η έννοια του πρώτου ανθρώπου στον Εσωτερικό Ονειρευτή αντιστοιχεί στον αντιδραστικό, μηχανικό, συναισθηματικά και νοητικά ασυνείδητο άνθρωπο, που ζει σε μια κατάσταση επανάληψης, χωρίς πραγματική βούληση ή Παρουσία. Είναι ο άνθρωπος-σκιά, παγιδευμένος στο “δράμα” και στην ταύτιση με ρόλους, καταστάσεις και εξωτερικές επιρροές.

Οι Στωικοί φιλόσοφοι της Αρχαίας Ελλάδας και Ρώμης, όπως ο Επίκτητος, ο Σενέκας και ο Μάρκος Αυρήλιος αναλύουν…

Ο «πρώτος άνθρωπος» κατά τους Στωικούς:

-Ζει υπό το κράτος των παθών και των εντυπώσεων
«Δεν είναι τα πράγματα που μας ταράζουν, αλλά η άποψή μας για τα πράγματα.» (Επικτητος)
Δεν έχει επίγνωση αυτής της διάκρισης. Πιστεύει πως «οι εξωτερικές καταστάσεις» ορίζουν την ύπαρξή του.

-Δεν διαθέτει εσωτερική ελευθερία ή αυτοκυριαρχία

-Ζει χωρίς επίγνωση της εσωτερικής του φύσης. Ο πρώτος άνθρωπος έχει ξεχάσει τη φύση του. Δεν είναι σε σύνδεση με το Πνεύμα, με τον “θεϊκό Λόγο” εντός του. Ο Μάρκος Αυρήλιος γράφει στα Εις Εαυτόν: «Εσωτερική ειρήνη βρίσκει κανείς μόνο όταν εναρμονίζεται με την Αληθινη Φύση του.»

-Ζει στην αυταπάτη της εξωτερικής ελευθερίας και της ταύτισης…

Οι Στωικοί αναφέρουν ολα όσα εξαρτώνται από εμάς: προαίρεση, κρίση, στάση

Στωικός δρόμος εξοδου: Οι Στωικοί διδάσκουν ότι:

Ο μόνος χώρος ελευθερίας είναι η Εσωτερική Στάση και η Πρόθεσή μας.

Η απάθεια (ἀπάθεια = χωρίς πάθη, όχι χωρίς συναίσθημα) είναι η απελευθέρωση από τις αντιδραστικές ταυτίσεις — δηλαδή από τον Πρώτο Άνθρωπο.

Ο Σοφός, ο ελεύθερος άνθρωπος, είναι εκείνος που έχει αποκοπεί από τις εξαρτήσεις της εικόνας, του φόβου, του πλήθους, των παθών.

Οι Στωικοί είναι διδάσκαλοι αυτοπαρατήρησης, αυτοκυριαρχίας και εσωτερικής ελευθερίας. Μας μαθαίνουν πώς να “σβηνει” ο πρώτος άνθρωπος μέσα μας – πως να ξυπνησει ο δευτερος ωστε να αναδυθεί τελικα ο Τριτος: ο άνθρωπος που ζει με σοφία, χωρίς ταύτιση, με εσωτερική δύναμη, με “πνευματική προαίρεση”, όπως θα έλεγε ο Εσωτερικός Ονειρευτής.

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ:
Carl Jung Και “Persona”

Ο “πρώτος άνθρωπος” του Εσωτερικού Ονειρευτή μπορεί να συνδεθεί πολύ άμεσα με την έννοια της “Persona” του Carl Jung. Η “persona” (λατινικά: μάσκα) είναι ένα από τα βασικά στοιχεία της αναλυτικής ψυχολογίας του Jung και αναφέρεται στην ψεύτικη εικόνα που δείχνουμε στον κόσμο – και που πολλές φορές συγχέουμε με το ποιοι είμαστε στ’ αλήθεια.

Τι είναι η Persona κατά τον Jung;

Η Persona είναι η κοινωνική μάσκα που φοράμε για να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του κόσμου:
– ο ρόλος του “καλού παιδιού”
– του “επιτυχημένου επαγγελματία”
– της “καλής μητέρας”, “δασκάλου”, “φωτισμένου”
– του “δυνατού”, “ωραίου”, “χαρούμενου”…

Είναι, όπως λέει ο Jung:
«Ένα σύστημα συμπεριφοράς το οποίο προσαρμόζεται στις κοινωνικές προσδοκίες. Όμως δεν είναι η αληθινή προσωπικότητα».

Πώς η Persona είναι ο “πρώτος άνθρωπος”;

Ο “πρώτος άνθρωπος” του Εσωτερικού Ονειρευτή  είναι αυτός που ζει μέσα στην ταύτιση, στη μηχανικότητα, στο δράμα και την αυτόματη επανάληψη. Ο Jung θα έλεγε πως ζει εντελώς μέσα στην Persona – στην εξωτερική, επίπλαστη ταυτότητα που έχει διαμορφωθεί από το περιβάλλον, την κοινωνία και τα τραύματα του εγώ.

Η Persona δεν είναι ο αληθινός εαυτός. Είναι ο άνθρωπος που νομίζει πως είναι, αλλά στην πραγματικότητα:

-δεν έχει γνωρίσει τη Σκιά του (τα καταπιεσμένα κομμάτια του)

-δεν έχει βιώσει την Ενορατική Ένωση με το Εαυτόν (Self), δηλαδή την Πνευματική του Ουσία

Κίνδυνοι του να ζει κανείς μόνο μέσα από την Persona: 

1. Απώλεια Αυθεντικότητας
Ο άνθρωπος γίνεται ρόλος. Χάνει τη φωνή της ψυχής του.

2. Καταπίεση της Σκιάς
Ό,τι δεν χωρά στην “καλή εικόνα” θαμπώνει, καταπιέζεται, και εκφράζεται ύπουλα, ασυνείδητα.

3. Υπαρξιακό κενό
Η Persona είναι κενή. Δεν είναι φορέας νοήματος. Έτσι, ο άνθρωπος αισθάνεται μια «αόρατη μελαγχολία» ή ανία χωρίς να ξέρει γιατί.

4. Επαναληπτικά μοτίβα
Ο “πρώτος άνθρωπος” ζει μέσα στο karma των ίδιων αντιδράσεων, επειδή δεν έχει εσωτερική παρατήρηση ούτε επαφή με το αληθινό του Είναι.

Από την Persona στον Εαυτό (Self)

Ο Jung διδάσκει πως το ταξίδι προς την ενοποίηση (γνωστό ως “Εξατομίκευση” – Individuation) προϋποθέτει:

• συνειδητοποίηση της Persona
• συνάντηση με τη Σκιά
• διάβαση του εσωτερικού κατωφλιού χωρίς ταυτιση (του Πόνου, του Κενού, του φόβου)
• ένωση με τον Εαυτό (Self), δηλαδή την Ανώτερη Ψυχοπνευματική ταυτότητα, το Εσωτερικό Άχρονο Κέντρο

Διονυσία