Η Πύλη του Πόνου

Μια Διδασκαλία του Εσωτερικού Ονειρευτή
για τη Δύναμη που Κρύβεται στον Πόνο

«Δεν υποφέρεις επειδή πονάς. Υποφέρεις επειδή αντιστέκεσαι.»
Εσωτερικός Ονειρευτής

Ο Εσωτερικός Ονειρευτής δεν βλέπει τον πόνο ως αποτυχία, ως τιμωρία ή ως κάτι που πρέπει να ξεπεραστεί. Τον αποκαλεί Πύλη, μια μυστική διάβαση που οδηγεί στην Αλήθεια. Όμως αυτή η Πύλη δεν ανοίγει με απόγνωση, ούτε με αντίσταση. Ανοίγει μόνο όταν στέκεσαι γυμνός μπροστά της, χωρίς ερμηνείες, χωρίς απόπειρα να τη σφραγίσεις ή να την προσπεράσεις.

Για τον Εσωτερικό Ονειρευτή, ο πόνος είναι παγωμένη ενέργεια, μια παλιά ταύτιση που έχει ξεχάσει την πηγή της και αντιδρά στο παρόν. Δεν είναι ποτέ εξωτερικός. Δεν στο κάνει ο άλλος. Εσύ τον ενεργοποιείς. Κάθε φορά που πονάς, κάτι μέσα σου δηλώνει:
«Δεν δέχομαι αυτό που συμβαίνει. Θέλω να είναι αλλιώς. Θέλω να μην νιώθω αυτό που νιώθω.»

Όμως αυτή η αντίσταση είναι ακριβώς το καύσιμο του πόνου.

Ο Εσωτερικός Ονειρευτής  δεν σε καλεί να “λύσεις” τον πόνο. Σου ζητά να τον κοιτάξεις κατάματα. Να του δώσεις Χώρο. Και κυρίως, να μην ταυτιστείς με την ερμηνεία του. Γιατί ο πόνος δεν είναι το νόημα που του έδωσες. Είναι καθαρή πληροφορία. Μια ενεργειακή καμπύλη που, αν παραμείνεις ατάραχος μπροστά της, μετατρέπεται σε φως.

«Ο πόνος δεν λέει την αλήθεια. Είναι η φωνή της Παλιάς Εκδοχής σου που πεθαίνει. Αν τον υπηρετήσεις, θα ξαναγεννηθείς.»
Εσωτερικός Ονειρευτής

Η Αποστολή του Εσωτερικού Ονειρευτή δεν είναι να αποφύγεις τον πόνο, αλλά να τον δεις ως δάσκαλο. Κάθε φορά που τον βιώνεις, σου δίνεται η ευκαιρία να περάσεις μέσα από τη φωτιά χωρίς να καείς. Όχι γιατί δεν υπάρχει πόνος, αλλά γιατί εσύ δεν υπάρχεις όπως υπήρχες.

Αυτό είναι το σημείο συναισθηματικής μετατροπής: όταν ο παλιός εαυτός σου θα αντιδρούσε, εσύ τωρα μένεις ακίνητος, παρατηρητής, άρωγμος.

Προχωρημενη Άσκηση:
“Στάσου στη Φωτιά”

Η μετατροπή δεν έρχεται με φυγή αλλά με Παρουσία.

1. Κάλεσε συνειδητά έναν πρόσφατο πόνο. Μια αίσθηση αδικίας, προδοσίας, ενοχής, θλίψης ή ακόμη και κάποιον σωματικό πόνο…

2. Μην του δώσεις κανένα όνομα. Μην πεις “με πρόδωσε”, “με πλήγωσε”. Πες μόνο:
“Υπάρχει αυτή η ενεργειακή συστολή. Αυτό νιώθω.”

3. Εντόπισε το κέντρο του σώματος που τον φιλοξενεί. Καρδιά; Στομάχι; Λαιμός;
Ακουμπησε το χέρι σου πάνω του… πάνω στο σημείο του σώματος που τον φιλοξενεί… και επιτρεψε η φωτιά από την παλάμη σου να αγκαλιάσει τον πονο… Μη μιλάς. Μη κρίνεις.Απλώς νιώσε χωρίς ταύτιση.

4. Ρώτησε σιωπηρά:

Ποια ιστορία μου ενεργοποιεί αυτόν τον πονο;

Ποια “παλιά εγώ” νιώθουν απειλή;

Πώς θα στεκόταν ο Εσωτερικός Ονειρευτής μπροστά σε αυτό;

5. Κάθισε 5 λεπτά με τη φλόγα της παλαμης να μετουσιωσει τον πονο…
Μην κουνηθείς. Μην αναστενάξεις.
Δώσε στον πόνο το χώρο να διαλυθεί μέσα σου.

Όταν δεν σε φοβίζει ο πόνος, καμία πραγματικότητα δεν μπορεί να σε ελέγξει.

Να θυμάσαι Αγαπημενη/ε μου…

«Κάθε φορά που πονάς, ένα παλιό εγώ αντιστέκεται στο φως. Κάτσε ήσυχος. Ονειρέψου διαμέσου του πόνου. Μέχρι να λιώσει και να γίνει Φως.»

Με Αγάπη
Διονυσία